دمانس، زوال عقل و آلزایمر به ایجاد اختلال دائم در چندین حوزه شناختی گفته میشود که باعث اختلال در عملکرد روزانه فرد میشود.
در بیماری که با شکایت اختلال حافظه، اختلال تکلم، اختلال شخصیت و یا اختلال در هر یک از شاخههای شناختی مراجعه میکند:
پزشک پس از معاینه و مصاحبه با او و انجام یک سری تستهای شناختی، آزمایشات و ام آر آی مغز تشخیص دمانس و یا زوال عقل را میگذارد که ابتدا بر اساس نتایج این آزمایشها، به دنبال علل قابلدرمان مثل افسردگی، کمبودهای ویتامینی، کمکاری تیروئید، اختلالات سمی و متابولیک، تودهها و خونریزیهای مغزی، سیفلیس و عفونتهای مغزی و … میگردد و آنها را درمان میکند و در صورت نبودن این علل، تشخیص آلزایمر و یا سندرمهای فراموشی شبیه آلزایمر را میگذارد.
شایعترین نوع فراموشی نورودژنراتیو است که شیوع آن معمولاً بعد از سن 65 سالگی است. در این بیماران، معمولاً اولین شکایت اختلال حافظه است.
درمان آلزایمر شامل موارد زیر است:
1 – داروهای مؤثر در درمان فراموشی.
2 – داروهای مؤثر برای کم کردن علائم همراه مثل بیخوابی، افسردگی، توهم و ….
3- روشهای غیر دارویی برای ایجاد محیطی امن و آشنا در فرد آلزایمری در بیمارانی که تشخیص آلزایمر برای آنها گذاشته میشود.
مهم این است که ابتدا علل برگشتپذیر فراموشی و سایر سندرمهای فراموشی مثل دمانس پارکینسونی را رد کرد تا بیمار تا دچار عوارض ناشی از مصرف داروی نامناسب نشود.