سکته مغزی یکی از علل مهم مرگ‌ومیر و ناتوانی در جهان است.

سکته مغزی به دودسته سکته‌های ناشی از گرفتگی رگ‌های خونی و خونریزی‌های مغزی تقسیم می‌شود.

سکته مغزی، خود را به‌صورت یک اختلال ناگهانی در سیستم عصبی مثل بی‌حسی، فلج یا ضعف ناگهانی، کوری ناگهانی، عدم تکلم و یا عدم تعادل ناگهانی نشان می‌دهد که نیازمند بررسی و درمان اورژانسی است.

فاکتورهای خطر در سکته‌های مغزی شامل موارد زیر است :

سن بالا،

سابقه خانوادگی سکته مغزی،

جنس مرد،

فشارخون،

قند خون،

چربی خون،

مصرف سیگار و الکل و مواد مخدر،

چاقی،

بیماری‌های انعقادی،

بیماری‌های قلبی و نامنظمی ضربان قلب،

بعضی از بیماری‌های ارثی،

کم‌تحرکی و …

آنچه در درمان سکته مغزی مهم است، پیشگیری از ایجاد آن از طریق کنترل فاکتورهای خطر است و اینجاست که چک کردن منظم فشارخون و انجام تست‌های دوره‌ای اهمیت خود را نشان می‌دهد.

در بیماری که یک‌بار دچار سکته مغزی شده باشد، پس از انجام عکس‌ها و آزمایشات کامل، پزشک او را تحت درمان و معاینات دوره‌ای از جهت پیشگیری از سکته مجدد قرار می‌دهد.

تعداد بسیاری که دچار سکته مغزی خفیف  و یا متوسط  شده‌اند تحت نظر پزشک معالج و با مصرف داروهای موردنیاز و انجام فیزیوتراپی منظم بعد از 6 ماه تا یک سال به شرایط زندگی عادی برمی‌گردند یا قادر به انجام کارهای خود می‌باشند.

در موارد محدودی که سکته مغزی شدید است نیازمند  مراقبت‌ها و کمک‌های پرستاری در منزل می‌باشند.

در بعضی از بیماران، اندام فلج شده ماه‌ها بعد به‌صورت سفتی و خشکی خود را نشان می‌دهد که این سفتی  جلوی حرکت اندام را می‌گیرد و با بهداشت فرد، لباس پوشیدن، حمام کردن و سایر حرکات آن اندام تداخل ایجاد می‌کند که در این موارد، پزشک می‌تواند با تزریق داروهای خاصی در عضله سفت شده، مجدداً آن عضله را به فعالیت عادی و یا نزدیک به نرمال برگرداند.